>
Info >
startpagina > Waar
kan dat legendarische rijk hebben gelegen?
Waar kan dat
legendarische rijk hebben gelegen?
Het verhaal van de Griekse wijsgeer Plato heeft in de loop der
eeuwen de meest uiteenlopende theorieën - de ene waarschijnlijker dan de andere - doen ontstaan over de
plaats van het geheimzinnige eilandenrijk Atlantis, dat in de
nevelen van de tijd verdween. Sinds halfweg de 19de eeuw zijn
ongeveer 2000 boeken geschreven en is er een niet aflatende
speurtocht naar Atlantis, dat aan de oorsprong staat van de
menselijke beschaving. Hoewel het nog steeds niet vast staat of het
ooit echt heeft bestaan, zijn er tientallen mogelijke locaties van
het verloren paradijs geopperd aan weerszijden van de Atlantische
Oceaan en in de rest van de wereld.
We doen hier een willekeurige greep uit de veelheid van mogelijke
vindplaatsen:
-
Groenland;
-
Sri Lanka en India in het Verre-Oosten;
-
Midden-Amerika, met de verdwenen beschavingen van de Inca's (Peru en
Bolivia), Maya's en
Azteken (Mexico).
- Het noorden van Zweden;
- De Noordzee, bij de monding van de Schelde, Maas en Rijn.
- Onder het zand van de Sahara woestijn;
- De Libanese stad Baalbek waar muren zijn gevonden met
megalithische stenen die tot 2.000 ton
wegen.
- De machtige stad Troje, verwoest rond 1.500 voor Christus,
hoofdplaats van Klein-Azië, bekend door
de beroemde sage "Ilias" van de Griekse dichter Homerus. De resten
van het legendarische Troje,
waaronder de indrukwekkende Leeuwenpoort, werden in 1891
blootgelegd door de Duitse archeoloog
H. Schliemann in West-Anatolië, een streek
aan de Zwarte Zee in het Noorden van Turkije.
I. Tal van archeologen situeren het vergane Atlantis in de
Middellandse Zee:
Rond het eiland Malta, waarvan de rotsstructuren 9.000 jaar ouder
zijn dan tot nu toe werd gedacht.
Vooral het Griekse eiland Santorini (Thera), in de Egeïsche Zee, is
een grote favoriet. Het zou alles zijn wat daar overblijft van de
Minoïsche beschaving, waarvan het centrum was gelegen op Kreta, 80
km zuidwaarts. Omstreeks 1.500 voor Christus werd Santorini
getroffen door een gigantische vulkaanuitbarsting en grotendeels
verzwolgen door de zee. Tijdens recente opgravingen zijn resten
aangetroffen van een rijke cultuur uit het bronstijdperk. Ook
voorwerpen die verband houden met een stierencultus die, volgens
Plato, ook bestond in Atlantis. Maar Plato dateert de ondergang van
Atlantis rond 9.500 voor Christus, voorbij "de zuilen van Hercules"
(de straat van Gibraltar").
II. Daarom houden veel onderzoekers het bij de Atlantische Oceaan,
die er zijn naam aan te danken zou hebben:
Het rijk Atlantis zou gevormd zijn geweest door een keten van kleine
eilanden en bergruggen in het midden van de Oceaan, die geografisch
de Oude (Het Westen en Afrika) en Nieuwe Wereld (Amerika) verbonden, met
uitlopers aan weerzijden van de Oceaan. Door een ramp zou Atlantis
onder de golven zijn verdwenen en alleen de Azoren en de Canarische
Eilanden, zouden als toppen van de Midden-Atlantische bergrug boven
de zeebodem overgebleven zijn. Het klopt dat de broze en dunne
oceaanboden in de buurt van de Azoren een vulkanische stoorzone is.
Aan de andere kant van de Oceaan, in de buurt van het eiland Bimini,
in de Bahama's, zijn in 1968 door duikers onderwaterconstructies
ontdekt, die misschien ook resten zijn van het oude Atlantis.
De bekendste voorstander van Atlantis op de bodem van de Atlantische
Oceaan is de Amerikaanse geleerde en politicus Ignatius Donnelly. In
zijn internationale bestseller "Atlantis: The Antedilivian World"
(1882) stelt hij vast dat er opvallende overeenkomsten zijn in de
mythologie, astrologische opvattingen, hiërogliefen en bouwtrant .
Kortom, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan bestond ooit een
gemeenschappelijke oeroude cultuur (het Egypte van voor de farao's,
en het Pre-Columbiaanse Amerika (Inca's en Azteken), die aan de
oorsprong lag van het Bronstijdperk. Voor Donnelly hadden
paleontologen en biologen, waaronder Charles Darwin, ook al ontdekt
dat er gelijkenis bestaat tussen fossielen, gevonden in Afrika én in
Zuidelijk Amerika. Dat veronderstelt dat er ooit landbruggen zijn
geweest tussen beide continenten, die spoorloos weggezonken zijn.
Maar moderne oceanografen hebben de hele Atlantische Oceaan in kaart
gebracht en tot nu toe géén resten van een verloren continent
gevonden !
III. Het Canadese echtpaar Rose en Rand Flem-Ath pakte in 1996 uit
met een nieuwe revolutionaire theorie in zijn boek"Atlantis, wereld
onder ijs". Het verdwenen kontinent Atlantis ligt verborgen onder de
3 kilometer dikke ijslaag van de Zuidpool. Ze halen hiervoor volgend
bewijsmateriaal aan:
Prof. Charles Hapgood, die antropologie en geschiedenis van de
natuurwetenschappen doceerde aan het Keen State College in New
Hampshire, publiceerde in zijn boek "Maps of the Ancient Sea Kings"
(1966) een zeer oude kaart, waarop Antarctica staat afgebeeld. Deze
dateert uit 1513 - drie eeuwen voordat de Zuidpool officieel werd
ontdekt! - en was eigendom van de Turkse admiraal Piri Re'is. Hij
had dus kennis van Antarctica die hij eigenlijk niet kon hebben. Op
de kaart staan delen van Antarctica afgebeeld, voordat het continent
helemaal onder het ijs verdween: grote bergketens, rivieren, brede
valleien en vlakten, die genoten van misschien zelfs een subtropisch
klimaat.
Hapgood kwam tot de slotsom dat er in de oertijd een geavanceerde
zeevarende beschaving moet hebben bestaan, die een hoge kennis had
van de geografische lengte- en breedtegraden. De Europeanen hadden
die pas in de 18de eeuw, met de oprichting van het observatorium van
Greenwich.
Het echtpaar Flem-Ath gelooft dat een groot deel van de Zuidpool
12.000 jaar geleden in een gematigd klimaat lag, dat een beschaving
kon huisvesten, die ten onder ging toen het hele continent in de
greep van de ijzige poolkou kwam. Volgens Flem-Ath waren de
Piri-Re'is kaart en andere kaarten uit het boek van Hapgood (o.m.
één van de Vlaming Mercator) gedurende eeuwen van kopie op kopie
gemaakt. Het eerste exemplaar dateert uit de vroegste oudheid en
werd doorgegeven door de Kretenzen, de Feniciërs, en berustte
waarschijnlijk in de bekende bibliotheek van Alexandrië (Egypte) en
later in die van Constantinopel (het huidige Istanboel).
In 1949 heeft een Brits-Zweedse expeditie bevestigd dat de kaarten,
die Hapgood in zijn boek verzamelde, verbazend nauwkeurig blijken te
zijn. Ze ontdekte dat grote delen van Antarctica, zoals Queen Maud
Land, tot zo'n 10.000 jaar voor Christus inderdaad nog vrij waren
van ijs. Op 300 km van de Zuidpool vonden geologen zelfs fossielen
van loofbomen en sparren, die slechts kunnen gedijen in een warm
klimaat. Hoe komt het dat de Zuidpool helemaal onder het ijs
verdween en daarmee de oeroude beschaving (Atlantis?) van de
aardbodem veegde? Hiermee komen we bij het volgend hoofdstuk over de
eigenlijke aard van de catastrofe, die de prehistorische beschaving
verwoestte.
Terug